Op 3 februari speelden we ons nieuwe format deJavu. Een lichte vorm van Nachtgasten, waarbij we maar één algemeen verhaal hebben, maar er 3 keer gespeeld wordt door telkens 3 andere spelers die ieder weer nieuwe geheimen krijgen.
We hebben dit diverse keren gebruikt tijdens trainingen, maar we vonden het zo leuk dat we dit ook voor publiek willen spelen.
Het verhaal was van Janne en de geheimen van Janne, Adinda en Patrick.
We traden op in het gloednieuwe theater De Fazant, Smedenstraat 256, Deventer
Het basisverhaal
Auke, het zand zoog aan je voeten, maar je zou het halen…..strandpaal 2. Daar, de exacte plek waar zoveel geschiedenis en vooral mysterie omheen hing. De koude wind maakte je wangen stijf en toch voelde je af en toe een kleine prikkeling van de zandkorrels die op je gelaat ketsten. Nog 1,5 kilometer over het Westerstrand en dan zou je er zijn. En dan?
Ooit vormde je een gezin samen met je vrouw Sjoukje en jullie kinderen Syl en Eke. Je kinderen gingen al jaren niet meer mee naar strandpaal 2, die hadden alles al een ‘plekje gegeven’, zoals dat tegenwoordig heet. Ze zijn beiden druk met de verdere opbouw van hun volwassen leven.
Je oudste kind, Syl, nu 35 jaar, is gedisciplineerd en nuchter en gaat in de nabije toekomst het Hotel (Van der Werff) overnemen, wanneer jijzelf met pensioen gaat. Syl is druk met de afronding van de deeltijdstudie Facility Management en combineert dit met het werken in het ‘Youth hostel’ op Terschelling. Syl heeft het daar blijkbaar naar de zin, want er verschijnt altijd een grote glimlach op diens gezicht wanneer jij vraagt hoe het daar was om te werken.
Ja Auke, jij vindt dat daar een andere mentaliteit heerst dan in je eigen hotel. Op Schiermonnikoog gaat het om puur, eenvoud en geen poespas. Het hostel op Terschelling richt zich vooral op de hipsters uit de randstad. Zien en gezien worden. Daar heb jij, Auke, helemaal niets mee. Jij houdt van traditie, net als je overleden vrouw Sjoukje altijd pretendeerde. Samen runden jullie het hotel vanuit de waarden die jullie samen belangrijk vonden. Met als positief gevolg dat het díe mensen aantrok, waar jullie je goed bij voelden: vogelaars, wandelaars, rustzoekers, lezers en schrijvers én af en toe een vreemde snuiter.
Door die laatste soort gasten, leefde je vrouw altijd erg op. Ze hield van mensen die niet in een hokje te plaatsen waren. Misschien juist, omdat ze zelf niet makkelijk los kon komen van haar traditionele opvoeding. In het verleden maakte je je regelmatig zorgen of je niet te ‘saai’ voor haar was.
Dat die zorgen niet helemaal ongegrond waren, bleek toen in een stormachtig weekend begin februari een zonderlijke man bijna letterlijk binnen kwam waaien. Sjoukje was gelijk geïntrigeerd geweest. Dát was nu 10 jaar geleden……..
–
Plotseling schrik je op uit je gedachten door het geluid van een stel blowkarts die voorbij sjezen. De mensen joelen en schreeuwen van adrenaline en plezier. Ook zoiets waar je veel weerstand bij voelt. Vorig jaar hadden je kinderen voorgesteld om te gaan blow karten tijdens deze jaarlijkse gezinsreünie, ter ere van de sterfdag van Sjoukje. Daar had je dus echt geen zin in! Eke was nogal teleurgesteld geweest en kon net zo’n pruillip trekken als Sjoukje. Je was toen bijna overstag gegaan.
Eke is jullie jongste en nu 30 jaar. Syl en Eke schelen ruim 5 jaar…alle pogingen ertussenin om zwanger te raken mislukten. Jij had de hoop eigenlijk al opgegeven en geaccepteerd dat jullie met z’n drieën zouden blijven. Toen het uiteindelijk toch lukte vond jij het lastig om aan dit idee te wennen.
Je hebt het gevoel dat Eke niet op jou lijkt. Eke wil altijd alles ánders en niet zoals het ‘hoort’. Eke is lang zoekende geweest, naar zichzelf, naar een doel in het leven. Altijd wanneer Eke het weer eens niet zag zitten of vastliep was jij daar, Auke. Jij had een eindeloos geduld met je tweede kind. Uiteindelijk heeft Eke rust gevonden en een eigen kringloopwinkel opgezet in Dokkum. Met het opzetten daarvan heb je veel geholpen. Ondanks jullie grote verschillen houden jullie met hart & ziel van elkaar. En in Eke zie jij je vrouw terug….
Je vrouw…..die 10 jaar geleden met die vreemde man vertrok naar het strand om dingen te doen die jij niet wilde weten! Ze leek wel betoverd. Die nacht was het springtij en stormachtig. De volgende dag vonden jullie alleen nog wat kleren bij strandpaal 2 en werden zowel Sjoukje als de man nooit meer teruggezien.
Na een zoektocht van weken, was de enige conclusie nog over dat zij en de man, wellicht na gebruik van drugs, verdronken waren in de zee. De begrafenis, met lege kist, was een droevige aangelegenheid geweest die iedereen met veel vragen achterliet.
Ter ere van haar komen jullie drieën elk jaar, begin februari, een weekend naar Schier om haar samen te eren.
–
Dan zie je in de verte de kenmerkende trouwe wachter met de felrode kop. Ernaast staan 2 silhouetten met de contouren van Syl en Eke. De wind is gaan liggen. En van binnen word je verwarmd door de gedachte dat jouw kinderen dit jaar, bij de 10e herdenking van Sjoukje, tóch naar strandpaal 2 zijn gekomen.
Samen lopen jullie via het Westerduinenpad terug naar het Hotel. Waar jullie dan elk jaar borrelen en proosten op Sjoukje. Deze avond zullen jullie niet gestoord worden door vreemde snuiters, want het Hotel is gesloten.
‘Proost op het leven, proost op Sjoukje!’