Locatie De krappe, ronde woonkamer van de vuurtoren ‘Vlielands Hoop’. De ruimte is functioneel en verweerd. Een krakende houten tafel, drie verschillende stoelen, een klein keukenblok en een raam dat uitkijkt op de woeste, donkere zee. Via de achterkamer kom je bij de steile, metalen wenteltrap die leidt naar boven, naar de lantaarnkamer.
Basisverhaal
Al generaties lang bewaakt jullie familie deze vuurtoren, een eenzame stenen vinger die schepen veilig door de verraderlijke wateren loodst. Maar de tijd is onverbiddelijk, en morgenochtend bij het eerste licht wordt de toren geautomatiseerd. Een anonieme technicus aan de wal zal met één klik op de knop jullie levenswerk overnemen. Vanavond is de laatste wacht. De allerlaatste.
De wind huilt rond de toren als een rouwende weduwe en de golven beuken tegen de duinen. Binnen is de lucht zwaar van onuitgesproken woorden.
Jo, de laatste vuurtorenwachter in de bloedlijn, staart zwijgend naar de duisternis, de schouders gekromd onder het gewicht van een eindigend tijdperk.
Kai, het oudste kind, is speciaal voor deze nacht teruggekeerd van de wal. De onrust van de stad trilt nog na in het lijf.
En we hebben Ravi, het jongste kind, die de toren nooit verlaten heeft. Ravi heeft een romantische, dromerige ziel.
Jullie hebben net de laatste avondmaaltijd samen gegeten. De borden staan nog op tafel. De lamp boven jullie zoemt zacht, een tegenhanger van de storm buiten. De nacht is nog lang en de wenteltrap naar de lantaarnkamer kraakt uitnodigend. Er moet nog één keer gecontroleerd worden, nog één keer de wacht gehouden. Wat er ook gebeurt, het licht moet blijven branden tot de zon opkomt.