Tijdens revolutie waren jullie samen deel van een succesvolle en effectieve cel van strijders tegen het regime. Jullie waren toen met z’n vieren: Jozef/José, Leon/Leonie, Michael/Michelle en jullie (onofficiële) leider, Alexander.
Na de revolutie trokken jullie samen nog een tijd samen op. Tot Alexander bij een aanslag om het leven kwam. Jullie keken allemaal tegen hem op: hij was charismatisch, oprecht, aantrekkelijk, idealistisch, inspirerend – kortom een echte held van de revolutie. Hij was ook de lijm die jullie samen hield. En zonder hem ontstonden er spanningen tussen jullie en dreven jullie uit elkaar.
Jozef/José: Jij werkt nu voor het Revolutionair Comité aan opzetten een nieuwe staat en het laten slagen van de revolutie – vooral in de strijd tegen de laatste actieve aanhangers van de oude leiders.
Leon/Leonie: na de Revolutie ben je een eigen, onafhankelijke krant begonnen, genaamd “De Nieuwe Vrijheid”. Het is niet de meest succesvolle krant, maar hij is populair onder een radicaal deel van de oude revolutionairen.
Michael/Michelle: je bent het verst afgedreven van revolutionaire activiteiten. Je hebt de zorg op je genomen voor kinderen die hun ouders hebben verloren in de jaren van revolutionaire strijd. Deze onzelfzuchtige liefdadigheid maakt jou erg populair onder de bevolking.
Het is nu twee jaar na de dood van Alexander. Vandaag was er een grootse herdenking van zijn overlijden. Na deze grote publieke ceremonie komen jullie om Alexander persoonlijk te herdenken samen in het achterkamertje van Café Morgenrood, waar jullie jarenlang samenkwamen om plannen te maken. Weet zijn herinnering jullie weer te verbinden?