Xavier(ra)
Yune / Yvar
Zia / Zoran
Jullie werken bij een kattencafé in Leeuwarden. In dit café kunnen de bezoekers tussen de katten plaatsnemen om hun thee/koffie/ taartje te nuttigen. De katten zijn de baas en bepalen zelf of ze geaaid willen worden en op schoot willen komen.
Het café is niet alleen een fijne plek voor katten, maar ook voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. Daar hebben jullie alle drie ervaring mee.
Xavier; door een afwijking in je DNA kun je niet altijd wat een ‘gemiddelde’ wereldburger zou kunnen. Jij hebt hier altijd mee geworsteld. Met name omdat jij door jouw rijke afkomst zo vaak overschat bent geweest. Aan jouw vocabulaire zien mensen vaak niet goed af of jij wel degelijk een beperking hebt en dat ook jij regelmatig tegen je eigen grens aan loopt. Gelukkig dat de katten geen verwachtingen hebben.
Yune, door een auto-ongeluk als kind zijnde was jij bijna niet meer op deze wereld geweest. Drie weken heb jij in coma gelegen, tot je tegen ieders verwachting in weer ontwaakte en je ook tijdens de revalidatie verbaasde je anderen. Tot op de dag van vandaag verbaas je anderen in je optimisme en opgewekte houding. Jij vindt het werken in dit café heerlijk.
Zia/Zoran: Jij komt vanuit een ander milieu dan de andere twee. Al bestond jouw jeugd ook vooral uit overleven. Pakken wat je pakken kan, anders is er niets. Het resulteerde in een enorm strafblad met telkens maar 1 zaak; winkeldiefstal, kleine items. Door dit strafblad kan je niet meer bij een gemiddelde baan aan het werk. Alleen bij een plek als deze lukt het. Hoewel het je niet uitdaagt en je je vaak verveelt, voel je je ook geaccepteerd door de dieren en je collega’s. En dat is voor het eerst in je leven.