Jullie, Bo, Kim en Jip, leerden elkaar twintig jaar geleden kennen, bij de studie Psychologie in Amsterdam. Al vanaf dag één waren jullie onafscheidelijk. Het duurde dan ook niet lang voor jullie samen een studentenhuis betrokken, waar jullie om de beurt kookten; één van jullie gemeenschappelijke interesses.
Bo en Kim kregen in het tweede jaar een relatie, maar toen het duidelijk werd dat dat de dynamiek met z’n drieën niet ten goede kwam, besloten jullie twee al snel dat jullie terug moesten naar een platonische vriendschap. Na de studie vonden jullie alle drie ver van elkaar verwijderd een baan en ondanks alles verwaterde zo de vriendschap.
Het is nu dus twintig jaar later. Jip, jij hebt onlangs gehoord dat je ongeneeslijk ziek bent. Je grootste wens is om nog eenmaal zo’n heerlijke maaltijd te delen met Bo en Kim. Je hebt hen via LinkedIn uitgenodigd bij je langs te komen. Het aperitiefje staat klaar, de beste cateraar van de stad komt zo het avondeten bezorgen.
De B van Bo staat duidelijk niet voor bescheidenheid. Eerder voor bravoure. Je hebt veel in huis en dat mag iedereen weten. Het is maar goed dat je vrienden er doorheen weten te prikken. Je hebt een succesvolle carrière opgebouwd en de knapste partner aan je zijde.
Kim, je bent enorm loyaal. Een betere vriend(in) kan men zich niet wensen. Ogenschijnlijk ben je de zachtste persoon ever, maar je vrienden weten dat je heel fel kan worden als men komt aan dat wat jou het meest dierbaar is of hen die jou het meest dierbaar zijn. Je werkt al sinds je afgestudeerd bent als pro deo psycholoog in een achterstandswijk.
Jip, je hebt een ingewikkelde jeugd gehad en bent niet veilig gehecht. Dit resulteerde in een stevige verlatingsangst. Niet voor niets koos je deze studie, je hoopte de angst te overwinnen en anderen te helpen met zowel je vakkennis als je eigen ervaring. Je hebt heb je verlatingsangst nooit helemaal overwonnen. Na je studie ben je je eigen praktijk begonnen.