In een bos aan de rand van Diepenveen is Abdij Sion te vinden. Een klooster waar ‘zij die zich toewijden aan God’ permanent wonen. Het is een prachtige plek vol rust en karakter. Het gebouw heeft een fraaie bouwstijl waarbinnen onze nonnen/monniken wonen. Het leven van de nonnen/monniken bestaat uit een vast schema; 8 uur werken, 8 uur bidden en 8 slapen. Het grootste gedeelte van de dag wordt in stilte doorgebracht.
Het werk is vaak volgens de oude ambachten, zo is er op het terrein een grote moestuin, boomgaard, bierbrouwerij, keuken en wasserij te vinden. De nonnen/monniken zijn zelfvoorzienend en leiden een rustig leven, er is maar 1 auto die met name voor noodgevallen wordt gebruikt. Geregeld maken de nonnen/monniken een wandeling over het terrein/ door het bos of bezoeken het kerkhof waar graven teruggaan naar 1845, toen het klooster gesticht werd.
In het klooster wonen 64 nonnen/monniken. Ze verblijven in een kleine, simpele kamer zonder bezittingen en wijden hun leven aan God. Op het moment dat zij kozen voor dit leven hebben ze afstand gedaan van al hun aardse verleidingen en hebben zij God trouw gezworen. Hierbij horen geen aardse relaties, wanneer deze ontstaan zal de monnik/non uit het klooster treden, dit kan namelijk vooral afleiden van het werk voor God.
Bezoekers en geïnteresseerden zijn altijd welkom om voor kortere of langere tijd het klooster te bezoeken. Het is hierdoor een gewilde locatie geworden voor retraites, ambachts coachingstrajecten, therapieën en stiltewandelingen. Daarentegen zijn al deze activiteiten zonder gelovig karakter en begint ‘geloven’ bijna een uitstervende bezigheid te worden. Iets wat jullie allen betreuren.
Simon/ Simone: Jij woont het langst in dit klooster. Je vindt het een prachtige plek en kan je geen ander leven voorstellen. Je bent de vraagbaak van vele broeders/zusters, jij weet als geen ander de winkelhaak en de waterpomptang te vinden, weet hoe je de kraan op de tweede verdieping weer werkend krijgt en wat je moet doen wanneer de appelboom weinig opbrengst heeft.
Leo / Lea: Jij vindt het heerlijk om altijd omringd te zijn door deze prachtige zielen. Je komt uit een gezin zonder broers of zussen en je ouders waren vaker niet dan wel thuis. Als volwassene merkte je hoe individualistisch onze maatschappij is. Ook binnen je baan voelde je je eenzaam. Je redding was je baas, die raadde jou een retraite aan ‘Om jezelf beter te leren kennen’. Je raadt het al; je kwam hier voor retraite, werd geraakt door de rust, saamhorigheid en het gevoel van thuiskomen. Je hebt dat weekend nog je baan en je huis opgezegd en woont hier sindsdien.
Benny / Betty: Jouw verhaal is net iets anders dan die van de anderen. Want in tegenstelling tot hen heb jij in eerste instantie niet vrijwillig voor dit leven gekozen. Als baby ben jij jaren geleden te vondeling gelegd voor het klooster. De monniken/nonnen namen je op in hun gemeenschap, voedde je op en leerden je de liefde van God kennen. Ze noemden je Benny/ Betty vernoemd naar de Benedictus, de eerste stichter van kloosters. Met de liefde van God en de liefde van al die andere bijzondere mensen om je heen, heb jij nu een heel gelukkig leven.