Daar zitten jullie dan, in een stacaravan op een lege camping in Zwitserland. Tussen jullie in de doos met juwelen van onschatbare waarde die uit het Louvre zijn gestolen. Jullie hadden het idee al 2 jaar, maar eigenlijk kon je nooit denken aan de tijd ná de roof. Maar nu is het dan zover en het is gewoon gelukt. Voldoening en ongeloof vechten om aandacht
Michel[le], Jules en Robin, jullie kennen elkaar van Les Beaux-Arts de Paris, waar jullie samen gestudeerd hebben, maar nu, 10 jaar later, is de lol er wel vanaf in het dure Parijs dat je geen droog brood kunt verdienen als je je niet wilt conformeren aan de eis om tastbare, mooie objecten te maken. Geen hond zit te wachten op performance art, want daar kan de kunsthandel niets mee. Het grapje “we zouden een overval moeten plegen” 2 jaar geleden bleef bij jullie alle drie sudderen en leek bij elk koffieuurtje aan de Rue Du Pont Aux Choux steeds concreter te worden.
Michel[le], het was jouw idee. Jij bent altijd degene die de meest wilde ideeën hebt. Soms worden ze uitgevoerd, maar meestal helemaal niet. Maar nu zit je hier dan toch met al die juwelen.
Jules, jij bent vaak erg sceptisch, eigenlijk de tegenpool van Michel[le]. Daar waar zij elk idee altijd meteen enthousiast omarmt, moet jij het vaak nog even aankijken. Jij bent altijd maar meegegaan met het grapje. Voor jou was het nooit meer dan een spannende fantasie. Maar nu zit je hier dan toch met al die juwelen.
Robin, jij bent praktisch ingesteld en handig, waarschijnlijk omdat jij als enige wél kunstobjecten maakt en daar komt nog heel wat bij kijken. Jij was daarom de afgelopen tijd van onschatbare waarde om de roof tot een succes te maken. En nu zit je hier dan ook met al die juwelen.