Jules, jij bent een beetje een buitenbeentje in je klas. Excentriek, onbegrepen en, zoals dat er bij hoort in scripts, je bent niet de beste in sport.
Robin, jij bent Jules’ tegenpool: populair, goed in sport, etc. Je reinste teen movie.
Robin, vorige week heb je in een pestbui ten overstaan van iedereen Jules laten struikelen in de kantine en nu loopt Jules op krukken. Tot je verbazing moet je toezien dat dit een geweldige aantrekkingskracht op de andere sexe. Zelfs jouw vriend(in) ziet je niet meer staan.
Jullie zitten nu op het bankje bij de rector, want je moet nablijven.
Het is 3 uur ‘s nachts als je beneden gestommel hoort. Snel zoek je naar iets wat op een wapen lijkt en even later duw je met de stofzuigerslang in de aanslag voorzichtig de keukendeur open. De tafel ligt al vol met spullen en op dat moment komt een hoodie door de huiskamerdeur naar binnen en blijft verbijsterd staan. 10 seconden kijken jullie elkaar verbijsterd aan. Robin!!? Jules?!?
Happy Birthday – Stevie Wonder
Mier had taart gebakken. Voor Eekhoorn, want die was jarig. Maar de taart had zo lekker geroken, dat Mier nu vastzat. Muurvast. Ze kon niet meer naar voren of naar achteren. Had ze maar niet zoveel gegeten. Verdrietig dacht ze dat Eekhoorn haar nu nooit meer zou willen zien omdat ze niet op zijn verjaardag kwam.
Eekhoorn was uitgelaten. Eindelijk zou hij met Mier samen op het bankje alleen in de zon zitten. Olifant was ook nog even langskomen voor zijn verjaardag, maar hij had hem weggestuurd. Hij wilde Mier iets belangrijks vragen. Iets fijns. Maar waar bleef ze nou toch?
A, jij bent de wolf. Je hebt het huisje van de zeven geitjes binnen weten te dringen met meel op je poten en ingeslikte zeep. You know the drill. De afgelopen 20 minuten ben je bezig geweest om 3 geitjes te verorberen.
B. Jij bent het vierde geitje dat op het menu staat. Je zit vastgebonden aan de verwarming, maar hebt al het grootste deel van het touw weten door te slijten.
Wolf, eigenlijk zit je al helemaal vol terwijl je op weer zo’n mekker afloopt. Wat is dit toch een zwaar leven.
Jullie zijn op de werf aan het schuren aan jullie kajuitbootje waarmee je al 20 jaar over de Friese wateren hebt gevaren, heel veel met de kinderen, nu weer met z’n tweetjes. Jullie zien dat door het vele schuren het hout erg dun is geworden.
Jules: jou komt het varen je zo langzamerhand de neus uit. Je wilt met de trein naar Budapest, Kroatië, maakt niet uit. Desnoods alleen of met je zoon
Robin: jij hebt al een aanbetaling gedaan voor een nieuwe boot, alleen weet Jules dat nog niet
Jules, je hangt voor de buis. Onrustig. Moe. Verdrietig. Een vreemde angst draait om je heen.
Robin, je bent de geest van de partner van Jules. Je kunt het huis niet verlaten en wacht tot je bevrijd wordt. Tot Jules je loslaat.
In de kamer hiernaast begint jullie dochtertje weer te huilen.
Jullie zijn bij de wake van jullie vader. De kist staat in de kamer. Deksel open. Straks komt de rest van de familie die jullie al een tijd niet hebben gezien. Eigenlijk hebben jullie wel zin in een familie-reünie. Jullie zijn al een tijdje aan de wijn
Jules is kunstenaar en heeft het niet breed. Is sentimenteel en wil in het ouderlijk huis gaan wonen, maar kan zich dat eigenlijk niet veroorloven.
Robin daarentegen werkt op de Zuidas en denkt dat er wel een goede prijs is te behalen voor het huis
Het zwart van de grillige takken steekt rauw af tegen het nachtelijke blauw. De maan staat in het eerste kwartier en wordt geplaagd door een voorbij schuivende wolk. Hier en daar is er nog een oranje of rode streep zonlicht te zien. Al snel zal de dag verleden zijn en de nacht het heden. De Poolster schijnt al fel. De eerste lantarenpalen flitsen aan, eerst nog met blauwig licht dat snel over zal graag in oranje/geel.
Lees verder “Geel door de nacht”
Het kind slaapt nét. Eindelijk. Elk geluidje kan ‘m weer wakker maken. Hij sliep zo moeilijk omdat-ie haarfijn aanvoelt dat jullie al de hele avond kwaad zijn op elkaar en geen woord met elkaar gewisseld hebben. Naar hem poeslief, maar tegen elkaar: niets. Geen woord. Het verlangen is er wel, maar jullie zijn allebei te koppig om als eerste te beginnen. En dat blijft zo. De hele avond.
Wat vanavond wél moet gebeuren is dat de huiskamer nou eindelijk eens ingericht wordt na de verhuizing vorige week, want morgen komen de ouders op visite. Gelukkig is de drank al wel uitgepakt. Uiteraard.
Het is eind november. De lucht boven de Veluwe is grijs, de grond zompig van de regen. Camping De Zwaluw ligt er verlaten bij: schommelstoelen kraken in de wind, een losgeslagen luifel klappert aan een leegstaand chalet. Het seizoen is voorbij, maar ook de laatste hoop lijkt langzaam te vervagen.
Lees verder “Op de Camping”
