Het kind slaapt nét. Eindelijk. Elk geluidje kan ‘m weer wakker maken. Hij sliep zo moeilijk omdat-ie haarfijn aanvoelt dat jullie al de hele avond kwaad zijn op elkaar en geen woord met elkaar gewisseld hebben. Naar hem poeslief, maar tegen elkaar: niets. Geen woord. Het verlangen is er wel, maar jullie zijn allebei te koppig om als eerste te beginnen. En dat blijft zo. De hele avond.
Wat vanavond wél moet gebeuren is dat de huiskamer nou eindelijk eens ingericht wordt na de verhuizing vorige week, want morgen komen de ouders op visite. Gelukkig is de drank al wel uitgepakt. Uiteraard.
Jullie zijn op de werf aan het schuren aan jullie kajuitbootje waarmee je al 20 jaar over de Friese wateren hebt gevaren, heel veel met de kinderen, nu weer met z’n tweetjes. Jullie zien dat door het vele schuren het hout erg dun is geworden.
Jules: jou komt het varen je zo langzamerhand de neus uit. Je wilt met de trein naar Budapest, Kroatië, maakt niet uit. Desnoods alleen of met je zoon
Robin: jij hebt al een aanbetaling gedaan voor een nieuwe boot, alleen weet Jules dat nog niet
Jules en Robin, jullie zitten allebei op een bankje bij de zandbak te kijken naar jullie kinderen.
Jullie raken aan de praat en kennen elkaar ergens van vroeger, maar komen er maar niet achter waar jullie elkaar van kennen. De roeivereniging? De jeugdsoos van de kerk?
Robin, jou begint zo langzamerhand iets te dagen en je herinnert je weer dat je vroeger een enorme hekel had aan Jules, al lijkt dat nu toch wel echt een leuk iemand te zijn.
Jullie kinderen beginnen inmiddels steeds meer met zand naar elkaar te gooien.
Jullie zijn de Kerstman en Robin, een elf.
Robin, jij bent een jonge, bevlogen elf die met lede ogen aanziet hoe de Noordpool steeds kleiner wordt door de opwarming.
Kerstman, jij bent een oude witte man die denkt ‘na ons de zondvloed’ en de speelgoedfabriek gewoon nog ouderwets met een dieselaggregaat aanstuurt, want hoe kom je anders aan voldoende stroom?
Vandaag zien jullie hoe er een grote scheur in het ijs steeds dichterbij de fabriek komt
Een humoristisch nachtgasten verhaal met een sprookjesachtig sausje.
Jullie zijn Sneeuwwitje en 3 dwergen. Jullie zijn gepensioneerd. Jullie hebben de mijn achtergelaten. Hij was leeg en jullie zijn toch al schathemeltjerijk genoeg. Al het gedolven goud ligt in een grote kluis het Goudhok en elk jaar op 2 februari halen jullie het goud uit de Goudhok dat nodig is voor het komende jaar. Deze dag noemen jullie Goudhok Dag.
Lees verder “Sneeuwwitje en 3 dwergen”
Shit – Bo Burnham
Jules en Robin, jullie hebben elkaar vorige week ontmoet in Islamabad, in het noorden van Pakistan. Beiden doen jullie een backpacking tour door India en Pakistan en het plan is om morgen te beginnen aan het hoogtepunt waar jullie allebei naar uitgekeken hebben: met een vliegtuigje de Himalaya in om daar 2 weken te trekken.
Het klikt geweldig tussen jullie.
De plannen dreigen nu alleen in het water te lopen want Robin is aan de racekak en kan alleen op de wc te zitten.
Jules, jij zit in tweestrijd want alles voor de komende 2 weken is geboekt. Je geld is daarna op en je moet dan naar huis. Ga je alleen of laat je Robin niet in de steek?
Jules en Robin, jullie zijn tieners en jullie repeteren voor het toneelstuk dat jaarlijks op De Grote Avond wordt opgevoerd voor alle leerlingen en familieleden in de grote zaal van de schouwburg.
In jullie rol zijn jullie verliefd, maar wat het repeteren echt heel ingewikkeld maakt is dat jullie in het echt ook verliefd zijn op elkaar, maar dat weten jullie niet.
Jullie repeteren nu de scène van de tweede ontmoeting in het park
Eigenlijk zijn jullie verliefd op elkaar, maar tot nu toe hebben jullie dit geen van beiden laten blijken.
Robin, jij bent afdelingshoofd en je staat op het punt Jules te ontslaan, omdat je vermoedt dat er een onhoudbare situatie gaat ontstaan. Je hebt er wel heel veel moeite mee, maar het kan niet anders
Jules, jij weet dat Robin richting het hogere management een iets te rooskleurig beeld heeft geschept van de winstcijfers van de afdeling. Dat weet je, omdat jullie dat samen bekokstoofd hebben.
Jullie staan bij de printer. Er zit een blaadje vast.
Vacanze Romane – Matia Bazar
Jules, jij bent hovenier en werkt vanmiddag achter in de tuin van Robin om grote takken van de boom af te zagen. Het is heet. Bloedheet. Je houdt het niet langer uit en je hebt je overall uitgetrokken.
Jules, jij zit ook in de tuin. Je moet eigenlijk weer naar binnen om te werken, maar je geniet te veel van het uitzicht.
Ineens valt een van de takken een andere kant op dan verwacht en vernielt het dak van het tuinhuisje
Life is music and music is life. Het motto van jullie vader. Jullie opvoeding was doordrenkt met muziek. Jullie hadden talent en muziek werd jullie daarnaast met de paplepel ingegoten. Het duurde niet lang voor jullie opgepikt werden door het grote publiek. Al snel hadden jullie een platencontract en maakten jullie hit na hit. Jullie toerden door heel Europa en op een gegeven moment kwam zelfs een wereldtour in beeld. Zo ver is het echter nooit gekomen.
Lees verder “De muzikale 3”
